Lipicaner

Początki hodowli lipicanera sięgają XVI wieku, gdy arcyksiążęta habsburscy sprowadzili z Półwyspu Iberyjskiego konie dla dworskiej elity. Swoją siłę i charakter lipicaner demonstruje od stuleci w słynnej Hiszpańskiej Wyższej Szkole Jazdy w Wiedniu, ale sprawdza się też w skromniejszych rolach.


Hiszpańska Wyższa Szkoła Jazdy w Wiedniu

Jeźdźcy Hiszpańskiej Wyższej Szkoły Jazdy w Wiedniu uznawani są za geniuszy sztuki jeździeckiej. Jej doskonaleniu poświęcają długie lata ciężkiej, pelnej poświęceń pracy. Ich kształcenie trwa 10 do 15 lat; dopiero wtedy zyskują tytuł Bereitera- " ujeżdżacza", który uprawnia ich do ujeżdżania ogierów. Wiedeńska Wyższa Szkoła Jazdy do dziś dzierży prymat w szkoleniu koni w chowach sztucznych.
Osobniki wyselekcjonowane do Wyższej Szkoły Jazdy w Wiedniu aż do wieku 3 lat są chowane w Piberze niemal jak dzikie konie. Cale lato spędzają na alpejskich halach stadniny ulokowanej na wysokości ponad 1500 m n.p.m.


Wyznaczniki rasy

Ta wartościowa rasa wywodzi się ze stadniny w Lipnicy, znajdującej się dziś na terenie Słowenii. W tamtejszych skalistych górach, w trudnym klimacie z bardzo mroźnymi zimami i suchymi latami, hatrowały się typowe cechy lipicanerów: żywotność i wytrzymałość. Rasa ta jest dlugowieczna; niektóre osobniki dożywają 30 lat, a te dwudziesto- i dwudziestokilkuletnie dają popisy w Wyższej Szkole Jazdy na równi z młodymi końmi.

W lipicańskiej hodowli od zawsze preferowane były siwe konie, ale aż do XVIII wieku tolerowano także inne barwy umaszczenia. Dziś w austyjackim Piber koło Grazu, skąd wybiera się osobniki do Szkoły, całkowicie zarzucono podtrzymywanie innych maści- hoduje się wyłącznie siwe ogiery.